De eerste Afrikaanse indrukken...

- de mensen zijn hier erg vriendelijk en iedereen helpt elkaar
- het weer is hier meestal warm maar af en toe kan er een hevige regenbui zijn
- de bliksem is ingeslagen in kagando dus is er geen internet
- iedereen roept naar ons omdat we eens zouden zwaaien of ze zeggen dat ze onze vriend willen zijn
en vragen ons mailadres en gsm nummer
- het eten is erg lekker maar wel eenzijdig
- we zagen al heel wat mooie natuur en dieren: baboons (apen), olifant,cops,...

Stageverslag week 1

De eerste week hebben we wat kennis gemaakt met alles en iedereen hier in Kagando. We gingen een kijkje nemen in het weeshuis en in het hospitaal (vooral pediatrie en materniteit) en de directeur van de school toonde ons de gebouwen en gaf wat uitleg (de klaslokalen waren nog gesloten omdat het nog vakantie was). Na de zondagsmis zagen we ook al één van de leerkrachten.

Donderdag 29 januari zijn we in de voormiddag naar het weeshuis geweest samen met een dame Caroline die ook in Kagando verblijft omdat haar man er een nieuw weeshuis aan het bouwen is voor de kinderen en ‘hun moeders’. Daar aangekomen waren we meteen geconfronteerd met de toch wel wat harde realiteit: peuters met een abnormaal dik buikje liepen er in een t-shirt rond, de ‘moeders’ deden er de afwas buiten in een plastic bak op de grond,… Er wordt wel zo goed mogelijk gezorgd voor de kinderen en er is een leerkracht die probeert om de oudste kinderen zoveel mogelijk bij te brengen. Deze les is wel aan één stuk door en de cijfers en letters worden echt in de kinderen gedrild door voortdurend te herhalen op dezelfde manier. Daarom was de dame die ons meenam naar het weeshuis blij dat wij er waren om zo enkele liedjes en andere bewegingstussendoortjes te doen met de kinderen.

In de namiddag namen we een kijkje in het hospitaal, vooral op de pediatrie. Daar lag er jammergenoeg al een kindje van het weeshuis met malaria (een veel voorkomende ziekte hier). De kinderen liggen vaak met 2 à 3 in één bed en er is veel familie mee met de patiëntjes om voor hen te koken en te zorgen.

Vrijdag 30 januari gingen we terug naar het weeshuis met onze prenten van het alfabet mee (Caroline had er ook al gemaakt) en onze cijferkaartjes (kaartjes van 1 tot 10 met het cijfer erop, het cijfer in geschreven letters en voorgesteld met tekeningen van bananen). Terwijl de lerares daar de oudere kinderen leerde de cijfers schrijven deden wij spelletjes met de kleinste kinderen d.m.v. onze cijferkaarten. Nadien deden we telspelletjes met alle kinderen op een andere manier: ze moesten twee keer springen, vier keer klappen, vijf vingers tonen,… We deden ook wat spelletjes met lichaamsdelen en met de kleuren.

In de namiddag hebben we gezorgd voor wat ‘animatie’ (Bijbelstudie) in de pediatrie in het ziekenhuis. Samen met een jongen van Kampala: ‘Job’ hadden we enkele liedjes en een toneel voorbereid van het verloren schaap. Je moet weten dat het geloof hier erg belangrijk is, de meeste liedjes zijn daarom ook gebaseerd op Bijbelverhalen. We zongen een lied van ‘vader Abraham’ en het lied van ‘He’s got the whole world in his hands’. Ik las het prentenboek van ‘ The Shepherd who searched’ voor en een jongen vertaalde steeds in de lokale taal: ‘nokonjo’ of zoiets... Ondertussen dramatiseerden Bieke, Miet en enkele anderen het verhaal. Het was echt leuk en de mensen lachten en klapten… ons doel was dus bereikt: eventjes vergeten dat ze in het ziekenhuis lagen en gewoon plezier maken allemaal samen.