Inderdaad, morgen onze laatste dag in Kagando dus dat wil zeggen: valiezen maken, laatste kleren strijken (dat ik vanavond nog vlug gewassen heb) en afscheid nemen van iedereen. Ik zit echt met gemengde gevoelens hoor… ik verlang zo erg om iedereen terug te zien maar ik zal het hier natuurlijk wel erg missen hoor. Eventjes op een rijtje zetten:
‘mijn buitenlandse stage => een unieke ervaring’:
-de gastvrijheid van alle mensen hier, alhoewel ze eigenlijk veel minder bezittingen hebben dan ons
-de kinderen die je overal ziet en al van ver hoort roepen ‘muzungu’ ofwel ‘how are you?’
-de prachtige natuur: de bergen, de meren, de olifanten, herten, vele vogels,…
-de vele films die we hier bekeken hebben-de leuke contacten met iedereen die hier ook verbleef in Kagando (Carly en John, Rommy,…)
-de kindjes van het weeshuis die steeds willen opgepakt worden en waarmee ik zoveel plezier beleefd heb
-het afscheid met de leerkrachten: erg ontroerend en plezant
-de zon die meestal schijnt
-de gezichtjes van de kinderen als je hen een cadeautje geeft
-en nog zoveel zoveel meer!!!
Ik zal het echt wel missen hoor! Vele groetjes en ik laat iets weten als ik terug in België ben. Hopelijk heb je van mijn blog genoten en overleef ik de sloppenwijken in Kampala hé ;)
Karen (of Kareen zoals ze het hier zeggen en schrijven)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten